Nessa przedstawia 23. Wątpliwości
Przeciwnik szarpnął się w ramionach Felixa, jednak nie miał najmniejszych szans na to, żeby się uwolnić – nie z uścisku kogoś, kogo wyjątkową cechą była imponująca nawet jak na wampira siła. Nie zdołał uciec, ale za to wyraźnie skomplikował sytuację, doprowadzając do tego, że obaj nieśmiertelni zachwiali się niebezpiecznie, by w następnej sekundzie polecieć w tył – prosto w płomienie. Nieznajomy chłopak krzyknął, czy też raczej zawył, choć i ten dźwięk urwał się prawie natychmiast, kiedy płomienie zrobiły swoje; w powietrze jak na zawołanie wzbiła się kolejna porcja gryzącego, fioletowego dymu, utrudniając zobaczenie czegokolwiek.
Zaraz po tym zapanowała nieprzenikniona cisza, przerywana wyłącznie trzaskiem wciąż płonących zdecydowanym, równym rytmem płomieni.
Chwilę później, kiedy pierwszy szok minął i zarówno do mnie, jak i do stojącej kilka metrów dalej Hanny dotarło to, że jesteśmy sami, dziewczyna zaczęła krzyczeć.
Kategoria: Fanfiction, Zmierzch
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz