Natalia Iubaris, Iara Majere przedstawia "Rozdział XVI. Pozory czasem mylą"
- Sam?!
Odpowiedziała jej cisza, jednak nie miała zamiaru dłużej stać na deszczu i czekać. Czuła chłodne krople spływające po jej skórze. Tęskniła za naturą, ale nie do tego stopnia. Nigdy nie lubiła marznąć. Ostrożnie wspinała się po skałach, nawołując Samuela i czekając na jakąkolwiek odpowiedź. Miała wrażenie, że nie ma go wieki, choć w rzeczywistości mogło minąć jakieś dwadzieścia minut. Za długo. Gdzie mógł pójść, przecież wszędzie było daleko. Zostawił ją? Nie potrafiła w to uwierzyć, choć takie zachowanie mogłaby uznać za uzasadnione, w końcu ona też raz go wystawiła. Nie z własnej woli, ale miał prawo się złościć. Czyżby chciał się odegrać? Nie, nie Sam. Nie zostawiłby jej samej wieczorem na plaży.
- Sam, gdzie jesteś?! - Musiała bardzo się wysilić, by przekrzyczeć wiatr, a i tak nie była pewna, czy to się jej udało. Nadciągała burza, a czarownica chciała jak najszybciej znaleźć się w domu. Skrzywiła się, kiedy grzmot zagłuszył jej krzyk. Żałowała, że nie zabrała ze sobą Isabelle, różowowłosa z pewnością znalazłaby Sama bez problemu.
- Zdaje się, że zostałaś sama. - Odwróciła się, słysząc znajomy głos. Dreszcze przebiegły po jej skórze, kiedy spojrzała w ciemne oczy łowcy. Przełknęła ślinę i z całą godnością, na jaką było stać przemoczoną, zmarzniętą kobietę zrobiła krok w stronę swego prześladowcy.
Kategoria: Fantasy
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz