Vaderdra przedstawia Rozdział trzydziesty ósmy: Jeden krok do nadziei
"— Jak długo możesz jeszcze iść?
Niski głos Bardura wyrwał Emnesię z sennego otępienia. Zamrugała, prostując się w siodle i przecierając oczy. Przez chwilę wszystko wokół – ociekające wilgocią skały, nadszarpnięta zębem czasu droga, liczne i drobne stalaktyty – zdawało się rozmazane, jakby widziane przez szkło. Pozornie cichą jaskinię wypełniały odległe odgłosy i ciężkie oddechy trójki ludzi. Emnesia potrząsnęła głową, próbując odegnać przygniatające ją zmęczenie. Powieki same jej opadały, a pierś zdawała się wypełniać ziejąca pustka. Każdy haust powietrza przychodził z trudem.
Gdybym tylko mogła się położyć, myślała mgliście, na krótką chwilę.
— Będę szła tak długo, jak muszę — usłyszała szorstką odpowiedź Nakis."
Kategoria: Fantasy, Fantastyka
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz