[417] Recenzja: Milczenie – Hubert Hender

 „Czuł, że za moment wydarzy się coś złego. To był ten przebłysk pewności, że tak się stanie i nic więcej nie da się zrobić.”, czyli makabryczna zbrodnia we wsi tak małej, że niemal niewidocznej na mapie.

Milczenie przyciąga do siebie swoim opisem, który zwiastuje makabryczne morderstwa i tajemnice. Bardzo lubię, gdy akcja kryminału rozgrywa się na prowincji, gdzie społeczność nie jest chętna do dzielenia się swoją wiedzą z innymi. Buduje to wtedy gęsty i tajemniczy klimat, który tak uwielbiam. Czy podobnie było w Milczeniu?

W jednym z dolnośląskich lasów, w okolicach Kamieńca, dochodzi do okrutnego morderstwa. Na miejsce zostaje wezwany niepokorny komisarz z kłodzkiej policji. Krauze po raz pierwszy będzie miał do czynienia z tak trudną sprawą. Jego działania koncentrują się na małej wsi, tak małej, że niemal niewidocznej na mapie. Czy na Dolnym Śląsku pojawił się seryjny morderca? A może ktoś próbuje zamknąć sprawę z przeszłości? Milczenie to pierwszy tom cyklu, którego bohaterem jest komisarz Krauze.

Filip Krauze jest doświadczonym policjantem, który nie jedno widział w swojej karierze. Teraz przyjdzie mu się zmierzyć ze sprawą, gdzie dowodów i świadków brak. Z pozoru łatwe śledztwo z każdą kolejną stroną staje się coraz zagmatwane. Brak podejrzanych powoduje, że wszyscy mieszkańcy wsi będą na świeczniku policji. Gdy pojawiają się kolejne morderstwa, akcja nabiera tempu i trudno się od książki oderwać.

Jak w każdej miejscowości społeczność ma swoje tajemnice, które chcieliby zachować tylko dla siebie. Wszyscy wszystkich znają i nie są chętni do rozmowy z obcymi. Pomiędzy nimi panuje także gęsta atmosfera i czuć niechęć. Milczenie trzyma w napięciu do ostatniej strony, serwując czytelnikowi makabryczne zbrodnie i sekrety skrzętnie ukrywane przez lata. Panuje tutaj mroczny klimat, który dzięki opisom autora może przyprawić o gęsią skórkę.

Jedyne, do czego mogłabym się przyczepić to dialogi, które momentami były dosyć... infantylne i takie... niedopracowane. Milczenie nie jest czymś nowym w kryminale. Nie znajdziecie tutaj nic zaskakującego, ale całość wypada naprawdę dobrze. Hubert Hender stworzył ciekawą intrygę, którą osadził w miejscu pełnym tajemnic. Czyta się ją błyskawicznie i z rosnącą ciekawością. Myślę, że może spodobać się fanom kryminałów. Ja spędziłam przy kilka przyjemnych godzin.

Ilość stron: 352

Wydawnictwo: Bukowy Las

Dziękuję za możliwość przeczytania tej książki wydawnictwu Bukowy Las ;)

Zajrzyjcie na mój Instagram oraz Instagram Bukowy Las.